Soğuk Algınlığı ve Gribi Önlemek İçin Portakal

✔ Soğuk Algınlığı ve Gribi Önlemek İçin Portakal

Dünyada elmadan sonra en çok tüketilen meyve olan portakal, önemli bir askorbit asit kaynağıdır. Vitamin özellikle C vitamini yönünden oldukça zengin olan portakal, soğuk algınlıklarında, nezle ve griplerde birebirdir. Genelde kabukları soyularak yenilen portakalın suyu da kendisi kadar yaygın tüketilir.

Akdeniz ve Ege bölgelerinde yetiştirilmesine rağmen günümüzde tüketilen portakal nektarı ve portakal suları üretimi için İspanya ve Portekiz’den meyve ithal edilmektedir. Bu durumun sebebi ise İspanyanın gelişen tarım ve ziraat teknolojileri sayesinde sıvı miktarı en yüksek portakalı üretiyor olmasıdır.

Çok sayıda keseciklerle dolu olan kabuğundan parfüm, öksürük şurupları için aroma, şeker sanayilerinde yararlanılır, serinletici içeceklerin yapımında uçucu yağları çıkarılır.

Portakalın Besin Değerleri ve Çeşitleri

1- İçerdiği “C” vitamini ile vücut direncini arttırır ve bağışıklık sistemini güçlendirir. Özellikle kışın portakal tüketimi soğuk algınlığı ve gribin önlenmesine yardımcı olur.

2- Yüksek tansiyonu ve kollestrolü düşürür.

3- Damar sertliği ve tıkanıklılığını önlemede yardımcı olur.

4- Kalp ve damar hastalıkları ile kansere karşı koruyucudur.

Washington Navel

1886 yılında Brezilya’nın Bahia yöresinde Celesta portakalından doğal mutasyon sonucu elde edilmiştir. Ülkemize 1945 yılında girmiştir. Çekirdeksiz bir çeşittir. Çiçek tozu oluşturmadığı için tozlayıcıya ihtiyacı yoktur. Depolamaya ve taşımaya elverişlidir.

Ocak ayında olgunlaşan çeşittir. Çok soğuk ve rüzgârlı geçen dönemlerde meyve dökümleri artar. Ekololoji istekleri bakımdan seçicidir. Sahil kesimlerinde iç kesimlere göre daha kaliteli olur.

Dünyadaki en iyi Washington Navel portakalları Mersin bölgesinde üretilmektedir. Hem iç pazarda hem de dış pazarlarda aranan başlıca standart çeşitlerden bir tanesidir. Mevsime yayma amacıyla başka çeşitler ortaya çıkmıştır.

Moro Kan Portakal

Türkiye’ye girişi 1937 yılında olmuştur. Meyveler ağaçta salkım şeklinde bulunur. Meyvenin renklenmesi iklim koşullarına göre değişkenlik gösterebilir. Kan portakalları arasında en koyu renkli ve en erkenci olan çeşittir.

Meyvenin hasat zamanı aralıkta başlayıp şubat ayına kadar devam eder. Şubat ayından sonra meyve kalitesinde bozulmalar görülebilir. Ayrıca bu aydan sonra meyvenin taşımaya dayanıklılığı da azalmaktadır. Verimli bir çeşit olup ağaçları orta büyüklüktedir. Adaptasyon sıkıntısı yoktur. Ticari anlamda çekirdeksiz bir çeşittir.

Finike Yerlisi

1870-1872 yıllarında Finike yöresine Rodos’tan getirildiği söylenmektedir. Meyve şekli mahsul durumuna göre değişken olabilir. Meyve tutumu az ise beyzi şekil, çok ise yuvarlak şekil hakim olmaktadır.

Meyve suyu oranı yüzde 38-46 arasında olan bu çeşit, çekirdekli olduğundan ağaç üzerinde uzun süre kalabilir.

Hasat mevsimi Mart-Nisan ayları olup, sofralık ve sıkmalık olarak tüketime uygundur.  Bahçe sayısı hızla azalan bu tür, yerini genel olarak Washington Navel’e bırakmaktadır.

Valencia

1860 yılında doğal mutasyon sonucu İspanya’da elde edilmiştir. Toplam sıcaklık gereksinimi yüksektir. Tropik ve semitropik sıcaklık toplam süresi yüksek olduğundan erken olgunlaşır. Subtropik koşullarda genelde çiçek dönemiyle meyve olgunluk dönemi çakışmaktadır.

Semitropik koşullarda Ocak – Şubat ayında olgunlaşır. Subtropik koşullarda Mart ayı içerisinde olgunlaşır ve uzun süre ağaçta kalır. Uzun süre ağaçta bırakılırsa yeniden yeşillenme görülebilir.

Sulu ve aromalı bir çeşittir. Dilim zarları kalındır. Ticari anlamda çekirdeksizdir. Meyveleri küçüktür. Yüksek sıcaklığa en dayanıklı portakal çeşididir. Kendine verimli bir çeşittir. Kapama bahçe yapılabilir. Tozlayıcıya ihtiyaç yoktur. Meyveleri ağaç üzerinde homojen dağılmıştır.

Bu çeşidin birçok klonu olup aralarında en yaygın olanı Midknight ve Delta’dır. Diğerleri Cutter, Campbell, Cutter, Rhade Red, Frost ve Olinda’dır.